مقایسه ی اثربخشی روش های مختلف درمان در اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی میزان اثربخشی و مقایسه ی سه روش درمانی آموزش رفتاری مادران، خودآموزی کلامی به کودک و دارو درمانی، در درمان اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، 51 نفر از دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر شیراز و مبتلا به اختلال نقص توجه– بیش فعالی که در مطالعه ی مقدماتی از میان 1760 دانش آموز مورد غربالگری، شناسایی شدند به صورت تصادفی در سه گروه آموزش رفتاری مادران، خودآموزی کلامی به کودکان و گروه شاهد تقسیم شدند. علاوه بر آن، 22 نفر از دانش آموزان به شیوه ی در دسترس انتخاب و در گروه دارو درمانی قرار گرفتند. همه ی گروه های مورد مطالعه پیش، پس از مداخله و 2 ماه پس از آن به وسیله ی پرسش نامه ی علایم مرضی کودک (csi-4) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که نوع درمان تأثیر معنی داری بر میزان ارزیابی مادران از شدت بی توجهی (04/0 > p)، شدت بیش فعالی- تکانش گری (005/0 > p) و شدت کلی علایم اختلال (03/0 > p) در کودکان داشت. علاوه بر آن در طول زمان پی گیری تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف مورد مطالعه در میزان ارزیابی مادران نشان دیده شد (001/0 > p). نتیجه گیری: با توجه نتایج این مطالعه در خصوص شدت بی توجهی کودکان روش خودآموزی کلامی، در خصوص شدت بیش فعالی– تکانش گری کودکان مداخله ی آموزش رفتاری مادران و در خصوص شدت کلی علایم اختلال نقص توجه- بیش فعالی کودکان دو روش آموزش رفتاری مادران و دارو درمانی مؤثرترین و کارامدترین روش های درمانی می باشد.